Boş Bir Vakit...

Bir süre oturduktan sonra, abisi konuşmaya başladı:

"Peki Chris, tam olarak ne gördün?" Sesi üzgündü, tam olarak yüzüne bakmıyordu ve sürekli olarak yara izini kontrol etmekteydi.

"Sadece karanlık, uzun bir çalılık ve o çalılığın arkasındaki bir Malikane."

Chris, uzun süre düşünmüştü: Bu ne anlama gelmekteydi? Aynı zamanda Albus Dumbledore'un da uzun uzun düşündüğünü gördü. Hillary de susuyordu...

Chris, merdivenlerden hızlıca ve büyük bir gürültüyle çıkıldığını hayal meyal duymuş ve başını o yöne çevirmişti. Alnında şimşek biçiminde çizikler oluşmuştu ama bunlar derin değildi. Chris, tükenmişti, bitikliğin içinde bocalamaktaydı ama artık başı ağrımıyordu. Abisinin gelip kendini iki omzundan sıkıca tutup kaldırdığını ve karşıdaki odadan içeri soktuğunu gördü.

Burayı tanımıştı Chris. Kendi küçüklük odasıydı. Okul arkadaşlarıyla çekindikleri fotoğraflar duvarlarda hareket ediyorlardı. Posterler halen asılıydı turkuaz renkli duvarlarda. Odanın sadece duvarları turkuazdı ve böyle olması, sarı kırmızı rengin boğucu yoğunluğundan kaynaklanan renklendirmenin içini açmıştı.

Abisi onu yatağa yatırdı, biraz yanında kaldı ve sonra onu Hillary ile odada yalnız bıraktı.

İşini her zaman başarıyla sonuçlandıran Arcene’yi onun için felaket bir gün bekliyordu.İşiyle barışık olan Arcene,her sabah aynı saatinde St. Mungo’daydı.Her defasında yaptığı aynı işi severek yapmaya çalışıyordu.İçeriye girdiği gibi üzerinde olan kalın ve dizlerinin 10 santimetre kadar üzerinde olan siyah paltosunu çıkardı ve askıya astı.Büyük masasının arkasındaki koltuğa oturarak önünde bulunan kağıtları inceledi.Onlarca kağıt ve ona başka makamlardan gelen belgeleri okumak uzun zaman alırdı.Bununla zaman kaybetmek istemeyen Arcene,kağıtları ve zarfları elleriyle kavradı ve aldı.Diğer eliyle de çekmeceyi açtı.Zarfları çekmecenin içine koydu ve çekmeceye koydu.Çekmeceyi kapadığı gibi içeriye , camdan bir baykuş girdi.Tüyleri bembeyaz olan bir baykuş.Arcene,o baykuşun Harry’ye ait olduğunu fark etti ve hızlıca baykuşun ayağında duran kağıdı hızlıca açtı.İçinde yazılı olan notu okudu.Ardından hızlıca oturduğu yerden kalktı ve yüzüne korkulu bir ifade yerleştirdi.Odasının ortasına gelerek Chris ve Hillary’nin olduğu yere cisimlendi.Cisimlendiğinde bulunduğu yerde kimse yoktu.Daha doğrusu karşısında.Hızlıca arkasına döndüğünde yerde baygın bir şekilde duran Chris’i ve yanında endişeli bir şekilde duran Hillary’yi gördü.Neler olduğunu sormadan hızlıca Chris’in yanına doğru gitti.Yatağın kenarına oturdu ve Chris’e bakmaya başladı.Ardından suratını Hillary’ye döndü ve meraklı bir şekilde sordu.

“Neler olduğunu bana anlatacak mısın?”

Merakını ve Chris için korkusunu anlatamıyordu belki de.Ama hareketleriyle fark ettirebiliyordu.Sağ eliyle Chris’in elini tuttu ve hızlıca.Arcene,bir taraftan onun uyanmasını bekliyor,bir taraftan da Hillary’den cevap bekliyordu.

Hillary artık ağladı ağlayacak duruma gelmişti... Arcene Chris in nişanlısıydı... Ayrıca en yakın arkadaşlarından birisiydi ve gayet zeki bir insandı. O belki sebebini bulabilirdi... Onun da bilmesi en doğal hakkı diye düşündü. Belki Chris söylemeyebilirdi, üzülmesin diye... Ama ne olursa olsun Hillary söyleyecekti. Sonra ayağa kalktı odanın içinde bir aşağı bir yukarı yürüyordu.
Bir anda Arcene ye döndü ve derin bir nefes aldı, söze başladı,

''Tamam dostum anlatacağım! Ama sakin ol ve beni sonuna kadar dinle.'' dedi ve devam etti ''Chris i bu gün boş bir dersliğe girerken gördüm... Ve hemen arkasından gitti, çünkü kötü görünüyordu. Biraz zorladım ama anlatmadı sonra tam yürürken bayıldı. Ayılınca zorladım anlattı, anlattıkları şunlardı. -Voldemort onları öldürmeye geldiğinde orada tek Harry Potter yokmuş, Chris Harry nin elinden tutuyormuş! Bu yüzden o da etkilemiş... Harry Potter kadar ağır etkilenmesede ama etkileri kalmış. Ve şimdi zihnine birilerinin girdiğinden şüpeleniyoruz - '' Lafını bitirmişti. Arcenenin de yüzünün karmakarışık olduğunu gördü.

Korkulu yüz ifadesiyle bir şeyleri açıklamaya üşenen ya da çekinen Hillary sonunda açacaktı ağzını Arcene için.Sonunda konuşacaktı.Yüzüne ağlanacaklı bir ifade yerleştiren Hillary korkarak odanın içinde kıvranmaya başladı.Ardından derin bir nefes alarak konuşmaya başladı.Arcene’ye neler olduğunu anlatmaya karar verdiğini söyledi ve kısa bir şekilde öksürdü.Sonra konuşmasına devam etti.

''Chris i bu gün boş bir dersliğe girerken gördüm... Ve hemen arkasından gitti, çünkü kötü görünüyordu. Biraz zorladım ama anlatmadı sonra tam yürürken bayıldı. Ayılınca zorladım anlattı, anlattıkları şunlardı. -Voldemort onları öldürmeye geldiğinde orada tek Harry Potter yokmuş, Chris Harry nin elinden tutuyormuş! Bu yüzden o da etkilemiş... Harry Potter kadar ağır etkilenmesede ama etkileri kalmış. Ve şimdi zihnine birilerinin girdiğinden şüpeleniyoruz - '

Arcene anlatılanlar karşısında dona kalmıştı.Böyle bir şey olacağı aklının ucundan bile geçmezdi.Hem neden olanlar hep Chris’e oluyordu? Bunu çözemeyen ve karmaşıklığıyla halen o şekilde duran Arcene sıkıntısını belli etti.Gözlerini kısarak sevgilisine baktı ve sessizce fısıldadı.Hillary’nin bile duymayacağı bir şekilde.Fakat belki de duymuştu.Arcene,Chris’ten artık kendisine gelmesini ve bu zihne girme olayından kurtulmasını istiyordu.Her ne kadar Chris baygın olsa da.Arcene korkusuyla yüzleşirmiş gibi Chris’in elini bıraktı yavaşça.Sadece o anlık.Yavaşça ayağa kalktı.Fakat gözü halen Chris’teydi.Hillary’nin yanına gitti.Hillary’ye birkaç metre ötedeki iki koltuğu göstererek oturmak istediğini işaret etti.Hillary ve Arcene hızlıca oraya oturduktan sonra Arcene tahmin yürütmeye başladı.Her ne kadar yanlış ya da doğru olsa da.

“Aklıma ilk olarak iki kişi geliyor.Ya Severus Snape,ya da Voldemort.İkisinde de Zihinfendar var.Aklına birisi geliyor mu Hillary?”

Arada sırada gözlerini Hillary’den kaçırarak merak ettiği ve gözünün sürekli onda olduğu nişanlısı Chris’e bakıyordu.Tanrıdan dilekler diliyordu.İçinden ise zihnine girenleri lanetleme fikri…

Düşüncelerini sınamaya çalışan Arcene oldukça zorlanıyordu.Tahmin etmek ve devamını getirmek o kadar zordu ki.Büyücü dünyasında binlerce zihinfendar olabilirdi fakat hepsi tanınmıyordu.Hillary,Arcene ‘ye fikrini söylemişti sonunda.Voldemort ya da Snape olacabileceğini düşünmüyordu Hillary.Çünkü Snape aydınlık tarafta olduğunu kanıtlamış,Voldemort ise ölmüştü.Arcene bu düşüncelerinde doğruluğuna inanarak tekrar ağır düşünceleri konuldu.Gözü halen Chris’te olan Arcene,Chris’in uyanarak kendine gelmesi içinde tanrıya dua ediyordu.Ardından ağzını açarak bir gerçeği ortaya koyan Arcene,kafaların daha da karışmasını sağlamıştı.Belki de kısa bir sürelik.

“Ama,Severus bazı durumlarda kendi çıkarları için her şeyi yapar.Biliyorsun Hillary.”

Gerçek ne kadar gerçekte olsa halen Severus için kuşku uyandırmıyordu.Fakat Arcene kuşku uyandıracağını düşünüyordu.Halen Severus’u suçlu olarak gören Arcene,Hillary’nin ve kendisinin soluk,derin bakışlarından rahatsızdı.Bir an önce uyanarak Chris’in o sıralar ne hissettiğini öğrenmek isteyen Arcene oturduğu yerden kalktı ve kollarını birleştirdi.Odada dolanarak Hillary’den cevap beklemeye başladı.Chris’in de uyanmasını…

Hillary odanın içinde dolaşan Arceneye bakıyordu. Belli ki Arcene Hillary den bir cevap istiyordu, haklıydı da. Hillary ne olursa olsun Snapeyi suçlu görmüyor, göremiyordu. Bunu Arcene ye defalarca söylemiş fakat bir türlü kabul ettirememişti. Belkide onlar iki zıt kutup noktaydı. Evet Snapenin çoğu kişiyle anlaşamadığı doğruydu ama bu onu kötü birisi yapmazdı. Harry Potter için canını ortaya koymuş bir adam. Karanlık Lordu ayakta uyutmuş bir adamdan söz ediyorlardı. Yo hayır Snape değildi! Olamazdı! Hillary Onun yaşlandığını ve biraz da bunadığını kabul ediyordu belki ama hiç bir zaman ondan şüphe etmemişti ki. Hep en sevdiği öğretmenler kadrosunda yer olmıştı O. Biraz huysuz, biraz aksi ama iyi kalpli. Bilemiyordu, belkide ona olan ilgisi sırf iksir yüzündendi. Ama Ona sonuna kadar inandığı gerçeğini öyle bir kazımıştı ki beynine onu suçlama duygusunu bırak bu konuda adını bile anmaya çekiniyordu.

''Hayır'' dedi donuk bir sesle. Arcenenin birden bire ona baktığını da hissetmişti. ''Snape değil Arcene, O olamaz! Ona güveniyorum... Tek ben değil, Mr. Potter da ona güveniyor. Ayrıca Dumbledoreyi saymıyorum bile, Onlar baştan beri birlikteler. O bizim tarafımızda Arcene kabul et artık... O hepimiz için kendini tehlikrye atar. Bunu içten söylüyorum ve eminim. Evet biraz huysuz ve dengesiz olabilir ama kesinlikle kötü değil. Kötü olduğunu hiç düşünmedim ben...''

Ne cevap vereceğini merak ederek Arcenenin gözlerinin içine bakıyordu.

Chris, çok yavaş bir hızda kendine geliyordu ama halen gözlerini açamamaktaydı. Sadece yanında iki kişinin karşılıklı konuştuğunu duyabiliyordu o kadar. O iki kişinin konuştukları sözler ağır ağır kulağına geliyordu ama içinde bulunduğu durum yüzünden çoğunu tam olarak duyamıyordu. Kulğına "Dumbledore, Snape, birlikteler, Potter..." gibi anlamsız ve tuhaf şeyler gelmekteydi. Chris anlayamıyordu, neredeydi, o konuşanlar kimlerdi..?

Chris, artık yavaş yavaş gözlerini açıyordu. Bulanık görüyordu etrafı ama bu görüş her dakika daha da azalıyordu. Başında birtakım izler hissediyordu ve gözleri şişmişti. Görüşü biraz daha düzelince, pencerenin önüne oturmuş, az önceden beri konuşanlara baktı. Birisi Hillary olmalıydı çünkü bayılmadan önce o da buradaydı. Diğer kızıl saçlı, mavi gözlü kız ise kesinlikle "O" olmalıydı: Arcene.

Chris'in şu anda en çok istediği şey; inanılmaz bir aşk ile bağlı olduğu, hayat boyunca da bağlı olacağı kişinin elinden tutmak, onun varlığının sıcaklığını damarlarına kadar hissetmekti.

"Arcene, sevgilim." dedi bitkin, ince bir sesle.

Meraklılığı ve endişeliliği gittikçe artan Arcene,zaman geçtikçe daha da yoruluyordu.Düşünceleri kafasını daha da karıştırıyordu.Hillary,Arcene’ye Severus’u savunmuştu.Ağır sözler şeklinde ve kızma gibi bir düşünceyle bağırması Arcene’yi biraz kırmıştı.Çünkü Arcene Severus’u iyi tanıyordu.Evet.Severus belki Voldemort’u kandırmayı göz önüne almış olabilirdi ama çıkarları için kendisini savunurdu her zaman.Arcene bir şey söylemeden öylece durdu.Gözlerini bir noktaya dikti.Düşünceleriyle karma karışık ilişki kurmaya çalışan Arcene,derin bir nefes aldı.Saçlarını geriye doğru fırlattı.Birkaç saniye sonra Chris kıpırdamaya başladı.Ardından göz kapaklarını yavaşça aralayarak konuştu.

“Arcene,sevgilim.”

Arcene bu sözleri duyduğu gibi heyecanlandı.Hızlıca arkasına döndü ve göz kapakları açılmış olan Chris’i gördü.Arcene hızlıca Chris’in yanına gitti ve elini tuttu.

“Bitanem.İyi misin?”

Hızlıca yerinden kalkan Hillary ; Arcene ve Chris’i dinliyordu.Meraklı ve dikkatlice…

Chris, çok rahatlamış hissediyordu kendisini. Sevdiği kızla ve en yakın dostu ile birlikteydi. Ellerinde, sevgilisinin sıcak elini hissediyor, oradan güven larak zor da olsa konuşabiliyordu.

Bir süre birbirlerinin yüzlerinde mutluluk portresine baktılar ve en sonunda Arcene konuştu:

“Bitanem.İyi misin?”

"Yanımda sizin gibi tatlı kişilikler varken neden iyi olmayım ki canım?" dedi ve kendini zorlayarak cılız bir tebessüm etti.

''İyi misin dostum? Bizi çok korkuttun!'' dedi Hillary, yarı rahatlamış, yarı endişeli bir yüz ifadesi ile.

"İyiyim, artık merak etmeyin. Geçicek..."

Daha sonra kendini çok feci bir şekilde zorlayarak ayağa kalktı ve sevgilisne doyumsuz olarak sarıldı...Aynı zamanda da en yakın dostuna da sarılmıştı. Hayatındaki en önemsediği iki insan yanındaydı, Chris daha ne isteyebilirdi ki?

Sıcak elleriyle Chris’e manevi anlamda hayat ve can veren Arcene,o an mutluluğunun en güzel anlarından birisini yaşıyordu.Sevinci ve üzüntüsü birbirine karışan Arcene’nin o anlık mutluluk duygusu daha da ağır basıyordu.Fakat aklının bir tarafından geçen ağır ve sarsıcı düşünceler onun yorulmasına sebep oluyordu.Chris, yaşadığı ağır şeylere rağmen o anlık yeterince kendinde görünüyordu Arcene için.Çünkü;bir zihinfendarın birisinin beynine girmesi oldukça ağır bir şeydi.Bunu bir Zihinbendar olmasına rağmen biliyordu.Çünkü; kardeşi böyle bir şeye mağruz kalmıştı.Arcene eliyle tuttuğu Chris’i,Chris’in isteği ile tuttu ve ayağa kaldırdı.Chris ise elinden olan gücü ve kuvveti ile Arcene’ye sarıldı.Arcene ve Chris,sarıldıkça birbirlerinde şifa buluyorlardı sanki.Arcene,Chris’e dolu dolu sarıldı.Onu bırakmak istemezcesine.Kokusunu içine çeke çeke.Çünkü;hayatında asla kaybetmek istemediği kişi ; Chris’ti.Chris birden zorla çıkan sesiyle bir şeyler mırıldandı.

“Geçecek.”

Arcene bunu duyduktan sonra karşısında duran ve kendisine sarılan Chris’e biraz daha sarmalandı,dolandı.Onu daha da fazla sevmişti sanki.Özlemişti sanki.Arcene Chris’i fazla yormak istemiyordu fakat neler olduğunu birde Chris’in ağzından dinlemek istiyordu.Neler olduğunu ve neler bittiğini.Arcene ‘nin görüşüyle hangi pislik Chris’in bu hale gelmesini sağlamıştı.Arcene,Chris’ten sarılmayı bıraktı.Chris’i de alarak sedyeye oturdu.Karşılarına da Hillary oturdu.Arcene sesini yücelterek sordu.

“Seni fazla zorlamak istemiyorum sevgilim.Ama neler oldu?Kim yaptı?”

Sözünü tamamladıktan sonra meraklı bir biçimle Hillary’ye baktı.Hillary ve Arcene Chris’in çıkan ağır sesini dinlemeye başlayacaklardı…

Chris, Arcene'e sarılmıştı. O, kendisine öyle bir sıcaklık, öyle bir direnç hissi veriyorduki Chris, kendini o gün için çok çok iyi hissediyordu. Daha sonra sarılmayı bıraktılar ve oturdular. Sonra da Arcene, Chris'e tatlı bir sesle sordu:

“Seni fazla zorlamak istemiyorum sevgilim.Ama neler oldu?Kim yaptı?”

"Uzun uzun kouşacağız, canım merak etme." dedi yorgun ve bitkin bir sesle. Ama sevgilisinin sorusunu da tamamen cevapsız bırakmayı istemiyordu.

"Uzun bir bahçesi olan bir Malikane, malikanenin önünde de kara siluetli insanlar. Hepsi bu Arcene." dedi sonra da ayağa kalktı.

Arcene’yi bekletmek istememesi , Chris’in surat ifadesinden çok belli anlaşılıyordu.Otururken bir Chris’e,bir de Hillary’ye bakan Arcene Chris’in sözlerini dinlemek için sabırsızlanıyordu.Chris’in o anla söylemediği küçük bir detay bile belki çok önemli olabilirdi.Arcene,dikkatlice dinlemeye başladı.

Uzun uzun kouşacağız, canım merak etme.Uzun bir bahçesi olan bir Malikane, malikanenin önünde de kara siluetli insanlar. Hepsi bu Arcene."

Hepsi bu muydu diye düşündü Arcene.Daha detaylı şeyler olmalıydı elde.Arcene elini Chris’in elinin üzerine koydu ve derin bir nefes aldı.Sonra Hillary’ye üzgün olduğunu göstererek baktı.Hillary,belli ki Arcene’nin haline acıyordu ama elde olacak bir şey yoktu.Arcene mutsuzlukla öylece bakarken Chris’in birden yerinden kalktığını gördü.Kenarda duran montunu üzerine geçirmek için koyuldu.Arcene,Chris’in kolunu sıkmadan onu tuttu.Ağzını açtı.

“Nereye gittiğini sanıyorsun.Şuraya uzanmanı diliyorum senden Chris.Senin için.Lütfen şuraya uzan.”

Arcene bunu dedikten sonra Chris istemese de yatağa uzandı.Arcene, Chris’e birazdan geleceğini söyledi ve Hillary’yi yanına çağırdı.Arcene,Hillary ile bir şeyler konuşacaktı.Hillary ve Arcene,kapının olduğu tarafa gittiler ve sessizce konuşmaya başladılar.Chris onlara bakarak onları dinliyordu.

“Bak Hillary.Bana neler olduğunu belki tam olarak anlatmıyorsunuzdur.Korkmamam ya da bir şeyler yapmamam için.Lütfen gerçeği söyle bana.Olay olurken Chris’in yanında mıydın?”

Arcene merakla cevabını beklediği arkadaşının elinden tuttu ve yalvarırcasına doğru cevabı vermesi için bekledi…

Chris, artık yatmaktan feci şekilde sıkılmıştı. Arcene ve Hillary kendi aralarında konuşuyorlardı uzun süredir. Ne konuşuyorlardı acaba? Chris merak etmişti ama konuşmalarını da bölmek istemediğinden sadece yatmakla kalmıştı. Ama artık içine fenalık gelmişti ve ayavaşça, kendini biraz zorlayarak yatağında doğruldu ve ikisinin yanına gitti.

"İçim bayıldı hanımlar ve ben artık aşağı iniyorum."

Engel olmaya çalıştılar ama Chris, bir daha o yatağa yatmak istemiyordu.

"Merak etmeyin... İyiyim." dedi ve göz kırparak, beyaz boyalı kapının eşiğine geldi.

"Hem ayrıca, çok merak ettim. Ben yatarken ya da baygınken siz neler konuşuyordunuz?"

Bunu diyince ikisi de birbirine bakmaya başladılar. Ne cevap vereceklerini düşünüyor gibiydiler...

Meraklı ve iğneleyici konuşmalarına devam eden Hillary ve Arcene gözlerini birden yanlarına gelmekte olan Chris’e çevirdiler.Chris’in hiçbir şey anlamasını istemiyorlardı.Chris yanlarına geldiğinde yatakta yatmaktan çok sıkıldığını ve aşağıya inmek istediğini söyledi.Kapının beyaz eşiğine geldiğinde ise meraklı bir şekilde sordu.

"Hem ayrıca, çok merak ettim. Ben yatarken ya da baygınken siz neler konuşuyordunuz?"

Arcene ile Hillary ne cevap vereceklerini düşünmüşlerdi birkaç saniye.O kadar ani ve belirsiz bir soru olmuştu ki kendileri için.Ne cevap vereceklerini bilemediler.Hızlıca birbirlerine bakmaya başladılar.Kuşkulu ve korkulu bakışlarla uyduracakları yalanı düşünüyorlardı.Arcene,Hillary ve Chris birbirlerine baktıkça olay daha da artıyordu ve Chris merakla bekliyordu.Sonunda Arcene ağzını açarak,kekeledi ve cevap verdi.

“Şe-şey.Sevgilim.Biz.Şey diyorduk.Aslında bi-biz bişi demiyorduk.”

Arcene öyle bir korku ve yalan heyecanlıyla söylemişti ki bunları keşke söylemeseydim diye düşünmüştü içinden.Çünkü çok belli etmişti yalan söylediğini.Apaçık ortadaydı zaten.Chris bunu kesin anlamıştı.Arcene başını korkuyla öne eğdi ve hızlıca kaldırdı.Hillary ile yan yana gelen Arcene ellerini arkada birleştirdiler ve heyecanlı soluklarıyla hızlı nefes almaya başladılar…