O sabah büyük bir gündü.Kate çok sevdiği ablasıyla birlikte asa almaya gidecekti.Ablasının anlattığına göre asa büyücüyü seçermiş bu yüzden Kate çok heyecanlıydı."Ya asasını alamazsa ? Ya hiç bir asa onu seçmezse ?" Bu düşünceleri bir kenara bırakıp ablasıyla evden çıktı ama hala çok heyecanlı ve endişeliydi.Kısa bir yolculuktan sonra Diagon Alley'e vardılar.Kate sokakta ilerledikçe heyecanı artıyordu.Etrafı dikkatle inceliyor,ne var ne yok bakıyordu.En sonunda asacıya geldiler.İçeri girdiklerinde Kate biraz korktu çünkü burası çok bakımsızdı.Camlar kirliydi,bir sürü çekmeceler vardı.Kate acaba bunların içinde ne var diye düşünürken yaşlı bir adam karşılarına çıktı ve günaydın Kate Arrington dedi.Kate adını nasıl tahmin ettiğini merak etti ve ablasının gülen yüzüne bakınca bunu anladı.Ablası da asasını burada almıştı ve Kate o zaman daha küçüktü.Asacı Ben Mr.Ollivander diyip kendini tanıttı ve Kate'i içeri çağırdı.Kate yavaş yavaş içeri girdi ve büyük bir merakla Mr.Ollivander'i izledi.Mr.Ollivander Kate'in eline bir sürü asa verdi.Ama Kate hiç bir asayı kendiyle bütünleşmiş hissetmiyordu.Sayısız denemeden sonra bir asayı eline aldı ve "Vay canına" diye bağırdı.Çünkü asa elinde ışık saçıyor, Kate'in ablası Kate'e büyük bir sırıtışla bakıyor ve Mr. Ollivander yavaşça gülümsüyordu.Kate o zaman anladı.
Asası onu seçmişti ...
